ترانه‌های تیمورتاش / زندگی و زمانه‌ی ایرج تیمورتاش

هنوز هم که هنوز است شنیدن نام «تیمورتاش» همه را به یاد عبدالحسین تیمورتاش وزیر دربار پهلوی اول می‌اندازد. حدود ۸ دهه از قتل تیمورتاش در زندان قصر می‌گذرد. در این ۸ دهه «تیمورتاش»های دیگری هم در عرصه‌های سیاسی، فرهنگی و هنری ظهور کرده‌اند اما هرگز نتوانسته‌اند نامی هم‌پای «عبدالحسین» به دست بیاورند. ایرج هم یک «تیمورتاش» بود اما این تیمورتاش بودن او را در سایه‌ی شهرت عموی بزرگش نگه داشت. کودکی – و چه بسا همه‌ی عمرش – در سایه‌ی عمو گذشت و جوانی‌اش در سایه‌ی عمه‌ای که در پزشکی نامدار بود و عموزاده‌هایی که به منبع شهرت فامیل نزدیک‌تر از او بودند. اما او در حوزه‌ی فعالیت‌های خود آثار ماندگاری خلق کرده است. ترانه‌سرایی است که کمتر از او شنیده‌ایم، در جوانی روزنامه‌نگاری را تجربه کرد، و همزمان ترانه‌سرای رادیو شد و با بسیاری از خوانندگان مشهور عصر خود همکاری کرد. همکاری موثری که آثار ماندگاری را به تاریخ موسیقی ایران هدیه کرده است. ایرج تیمورتاش بیش از هرچیز خود را معلم می‌دانست و عاقبت، وقتی راه تدریس به رویش بسته شد، در تنهایی تکید و در کنج عزلت جان سپرد.